آیه 92 سوره نمل
| <<91 | آیه 92 سوره نمل | 93>> | |||||||||||||||
| |||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
و نیز مأمورم که قرآن را (به حکم وظیفه رسالت بر امت) تلاوت کنم، پس هر کس هدایت یافت به نفع خود هدایت یافته و هر کس گمراه شد بگو که من جز آنکه از پیمبرانی هستم که برای (ارشاد و هدایت و) ترسانیدن خلق آمده‌ام وظیفه دیگر ندارم.
و اینکه قرآن را بخوانم؛ پس هر که راه یابد فقط به سود خود راه یافته است، و هر که گمراه شود [آثار شوم گمراهی فقط متوجه خود اوست] پس [به مردم] بگو: من فقط از بیم دهندگانم،
و اينكه قرآن را بخوانم. پس هر كه راه يابد تنها به سود خود راه يافته است؛ و هر كه گمراه شود بگو: «من فقط از هشداردهندگانم.»
و قرآن را تلاوت كنم. پس هر كه هدايت يافت به سود خود هدايت يافته است و هر كه گمراه شد، بگو: جز اين نيست كه من بيم‌دهنده‌اى هستم.
و اینکه قرآن را تلاوت کنم! هر کس هدایت شود بسود خود هدایت شده؛ و هر کس گمراه گردد (زیانش متوجّه خود اوست؛) بگو: «من فقط از انذارکنندگانم!»
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«أَتْلُوَ»: تلاوت نمایم. الف زائدی در رسم‌الخطّ قرآنی در آخر دارد.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِينَ «92»
و (همچنين مأمورم) قرآن (را بر مردم) تلاوت كنم. پس هر كس هدايت را بپذيرد تنها به سود خود پذيرفته وهركس گمراه شود، پس بگو: (من مسئول نيستم، زيرا) من فقط هشداردهنده‌ام.
«1». تفسير كنزالدقائق.
جلد 6 - صفحه 470
نکته ها
آغاز اين سوره درباره‌ى اهميّت قرآن بود؛ پايان آن نيز از قرآن كريم بحث مى‌كند.
قرآن درباره‌ى تلاوت خودش مى‌فرمايد: «وَ ما تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَ ما تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَ لا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُوداً» «1» اى پيامبر! ما بر سه چيز گواهيم:
الف: بر تمام كارهاى تو.
ب: بر تلاوت قرآن تو.
ج: بر تمام كارهايى كه شما مردم انجام مى‌دهيد.
يعنى تمام شئون و كارهاى پيامبر و تمام كارهاى مردم در يك سو و تلاوت قرآن آن حضرت در سوى ديگر قرار گرفته و اين نشانه‌ى اهميّت بسيار زياد تلاوت قرآن است.
پیام ها
1- آورنده‌ى قرآن، بايد خود نيز اهل تلاوت باشد. «أَتْلُوَا الْقُرْآنَ»
2- مهم‌ترين مأموريّت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله بعد از توحيد، تلاوت آيات الهى بر مردم است. «أَتْلُوَا الْقُرْآنَ»
3- محور تبليغ بايد قرآن باشد. أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى ...
4- وظيفه‌ى مبلّغ، رساندن حقايق به مردم است، پذيرش يا عدم پذيرش، مربوط به خود آنهاست. أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى ... وَ مَنْ ضَلَ
5- تلاوت قرآن، مقدّمه‌ى هدايت است. «أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى»
6- سود و زيان ايمان يا كفر مردم، به خود آنها برمى گردد. «لِنَفْسِهِ»
7- پيامبر مسئول گمراه شدگان نيست. «فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِينَ»
«1» يونس 61
تفسير نور(10جلدى)، ج6، ص: 471
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِينَ (92)
وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ: و امر شده‌ام اينكه تلاوت نمايم قرآن را و بر قرائت آن مواظبت نمايم تا حقايق آن بر من منكشف گردد. يا مداومت نمايم بر پيروى اوامر و نواهى آن. فَمَنِ اهْتَدى: پس هر كه قبول نمايد هدايت را به سبب متابعت قرآن؛ فَإِنَّما يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ: پس اينست و جز اين نيست كه هدايت يافته براى نفس
«1» وسائل الشّيعه، ج 9، باب 16 از ابواب مقدمات الطّواف و ما يتبعها، روايت 3، ص 341، بنقل از فروع كافى، من لا يحضره الفقيه و علل الشّرايع.
جلد 10 - صفحه 94
خود، يعنى منافع آن كه نجات از مهالك دنيا و فيض به ثواب عقبى است عائد خود او گردد. وَ مَنْ ضَلَ: و هر كه گمراه شود به سبب مخالفت قرآن، فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِينَ: پس بگو اى پيغمبر اينست و جز اين نيست بدرستى كه من از ترسانندگانم بندگان را از عذاب الهى و اجبار در ايمان نمى‌نمايم بلكه بر من جز تبليغ رسالت و بيان فرامين قرآن چيزى نيست، پس وبال ضلالت كه عقوبت دنيا و آخرت است به من نخواهد رسيد، پس به خود مخالف و گمراه باز گردد.
تنبيه: آيه شريفه آگاهى است براى امت به آنكه شأن پيغمبر، رساندن احكام قرآن و فرامين حضرت سبحان است به امت، پس هر كه قبول نمايد آن احكام را به عمل كردن بر طبق آن كلّا و جزء نتيجه آن كه هدايت و ارشاد و سعادت دنيا و نيل به ثواب و فيوضات عقبى است البته شامل حال او گردد. و هر كه به سوء اختيار ترك كند قبول قرآن را و مخالفت نمايد از عمل به فرامين آن، هر آينه نتيجه آن كه گمراهى از حق و خباثت و نكبت در دنيا و دچار وبال عذاب و عقوبت اخرى است، عايد او خواهد شد.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ (89) وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلاَّ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (90) إِنَّما أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَها وَ لَهُ كُلُّ شَيْ‌ءٍ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (91) وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِينَ (92) وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آياتِهِ فَتَعْرِفُونَها وَ ما رَبُّكَ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (93)
ترجمه
هر كه آورد خوبى را پس براى او است بهتر از آن و ايشان از هراس چنين روز ايمنند
و كسانيكه آورند بدى را پس نگو نسار كرده شود رويهاشان در آتش آيا جزا داده ميشويد جز آنچه را بوديد كه ميكرديد
جز اين نيست مأمور شدم كه بپرستم خداوندگار اين شهر را كه محترم گردانيد آنرا و مر او را است همه چيز و مأمور شدم كه باشم از منقادان
و آنكه بخوانم اين قرآن را پس آنكه هدايت يافت پس جز اين نيست كه هدايت مى‌يابد براى خودش و آنكه گمراه شد پس بگو جز اين نيست كه من از بيم دهندگانم
و بگو ستايش خداى را است زود باشد بنماياند بشما آيتهايش را پس بشناسيد آنها را و نيست پروردگار تو بيخبر از آنچه ميكنيد.
تفسير
خداوند متعال بمناسبت ذكر افعال عباد و احوال معاد در آيات سابقه ميفرمايد هر كس در دنيا كار خوب و شايسته انجام داده خداوند در آخرت جزاى بهتر و برترى باو عنايت ميفرمايد و چنين اشخاص نيكوكار از هول و هراس بزرگ در چنين روزى ايمنند و بعضى فزع يومئذ باضافه قرائت نموده‌اند يعنى
جلد 4 صفحه 170
از ترس آنروز در امانند و كسانيكه در دنيا كار بد و ناشايسته انجام داده باشند برو در آتش جهنم انداخته شوند و بآنها از روى ملامت گويند آيا غير از جزاى اعمال زشت شما بشما داده ميشود و در روايات كثيره از اهل بيت عصمت و طهارت حسنه و سيّئه در اين دو آيه بمحبّت و ولايت ايشان و انكار آن و عداوت اين خاندان مخصوصا امير مؤمنان عليهم السلام تفسير شده و نيز خداوند به پيغمبر اكرم دستور فرموده كه در مقابل كفار براى اظهار ثبات قدم در توحيد و دين حق بفرمايد من فقط مأمورم عبادت كنم خداوندگار اين شهر مكه را كه محبوبترين شهرها است نزد من و خداوند آنرا محترم قرار داده و محل امن و امان براى بندگان و حرام فرموده صيد كلّيه حيوانات و رمانيدن آنها را از آن و بريدن درخت و كندن گياه آنرا و اين نه براى آنستكه خداوند فقط مالك آن شهر يا خانه كعبه است چون از آن حق و مملوك او است هر موجودى از موجودات بلكه اضافه رب بآن بلد براى شرافت آنست و من مأمورم كه مطيع و منقاد او باشم و قرآن را كه كتاب او است بر مردم قرائت نمايم پس هر كس بآن هدايت يابد سعادت يافته و بر نفع او است و هر كس بگمراهى باقى ماند و بآن هدايت نيابد بايد بگويم من بوظيفه خود عمل نمودم كفر شما زيانى بر من وارد نميكند بعهده پيغمبر ابلاغ حكم خدا و تخويف از تخلّف آنست حمد خداى را كه توفيق انجام وظيفه را بمن عنايت فرمود و بعد از اين خداوند آيات و امارات قدرت خود را در دنيا و آخرت بشما نشان خواهد داد و ضرب دست اولياء خدا و مجاهدين اسلام را مى‌بينيد و آنها را ميشناسيد ولى آنوقت معرفت فائده ندارد و تصور نكنيد مهلتى كه خداوند بشما داده و ميدهد براى آنستكه از اعمال ناشايسته شما غافل است بلكه براى مدارا و فرصت تنبّه و تكميل استحقاق و مصالح ديگرى است كه مكرر ذكر شده و قمى ره نقل فرموده كه مراد از آيات امير المؤمنين و ائمه اطهار عليهم السلامند كه در رجعت بدنيا دشمنانشان ايشانرا مى‌بينند و ميشناسند و امير المؤمنين عليه السّلام فرموده و اللّه خداوند بزرگتر از من آيتى ندارد و يعملون بصيغه مغايب نيز قرائت شده است و ثواب قرائت اين سوره و سوره قبل و بعد كه اول آنها طاوسين است ذكر شد و الحمد للّه رب العالمين و صلى اللّه على محمد و آله الطاهرين.
جلد 4 صفحه 171
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ أَن أَتلُوَا القُرآن‌َ فَمَنِ اهتَدي فَإِنَّما يَهتَدِي لِنَفسِه‌ِ وَ مَن ضَلَّ فَقُل إِنَّما أَنَا مِنَ المُنذِرِين‌َ (92)
و اينكه تلاوت كنم و قرائت كنم قرآن را پس كسي که هدايت شد و قبول هدايت كرد بنفع خود او است و كسي که بضلالت رفت پس بگو من وظيفه خود را انجام دادم و انذار كردم ديگر مأمور باكراه و اجبار نيستم.
جلد 14 - صفحه 199
وَ أَن أَتلُوَا القُرآن‌َ بر تمام جن و انس تا دامنه قيامت تمام دستورات قرآن را از معارف حقه و دستورات اخلاقي و بيان احكام شرعيه گوشزد تمام امت كنم.
فَمَنِ اهتَدي بمعارف آن معتقد شد از توحيد عدل نبوت امامت معاد خصوصيات آنها و باخلاقياتش متخلق شد و بدستوراتش عمل نمود اوامر او را اطاعت و از نواهي او منتهي شد و فرمايشات او را پذيرفت.
فَإِنَّما يَهتَدِي لِنَفسِه‌ِ سعادت دنيا و آخرت و نيل بتفضلات الهي در نشئتين و نجات از مهالك دارين را بدست آورده.
وَ مَن ضَلَّ و كسي که در ضلالت و گمراهي افتاد و قبول نكرد و نپذيرفت يا به اينكه قرآن را منكر شد و گفت افتراء و كذب اساطير اولين است و پشت پا زد بدستورات او يا اينكه بعض آيات آن را از روي هوي و هوس بتأويلات بارده تأويل نمود مخصوصا آيات راجعه بامر ولايت را.
فَقُل إِنَّما أَنَا مِنَ المُنذِرِين‌َ آنچه بايد بگويم گفتم حجت را بر همه تمام كردم راه عذر را بستم كوشش خود را كردم ديگر وظيفه ندارم که باجبار و اكراه مردم را رو بسعادت بكشم. در خطبة الوداع فرمود
«ما من شي‌ء يقربكم الي الجنة و يبعدكم عن النار الا و قد امرتكم به و ما من شي‌ء يبعدكم عن الجنة و يقربكم الي النار الا و قد نهيتكم عنه»
و فرمود
«اني تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه و عترتي لن يفترقا حتي يردا علي الحوض ما ان تمسكتم بهما لن تضلوا ابدا».
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 92)- سپس ابزار وصول به این دو هدف را چنین بیان می‌کند: «و (من مأمورم) قرآن را تلاوت کنم» (وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ).
از فروغ آن شعله گیرم، و از چشمه آب حیاتبخش جرعه‌ها بنوشم، و در همه برنامه‌ها بر راهنمایی آن تکیه کنم، آری این وسیله من است! و به دنبال آن اضافه می‌کند: تصور نکنید ایمان آوردن شما سودی به حال من و یا از آن بالاتر سودی برای خداوند بزرگ دارد، نه «پس هر کس هدایت شود برای خود هدایت می‌یابد» (فَمَنِ اهْتَدی فَإِنَّما یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ).
و تمام منافع هدایت چه در این جهان و چه در جهان دیگر عائد خود او می‌شود.
«و هر کس گمراه شود» (وزر و وبالش به گردن خود اوست) بگو: من فقط از انذار کنندگان و بیم دهندگانم و عواقب شوم آن دامن مرا نمی‌گیرد» (وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِینَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم